هر چند نتایج تحقیقات روان شناسی عمومی حاکی از آن است که مردان نوعا پرخاشگرتر از زنان هستند، اما این مساله در حیطه ورزش هم چنان مبهم است. به همین منظور تحقیق حاضر با هدف بررسی مقایسه تمایلات پرخاشگری ورزشی دختران و 16 سال) دسته /46±2/ 13 ساله ( 3 - پسران نوجوان بسکتبالیست صورت گرفت. روش تحقیق: 123 ورزشکار ( 65 پسر و 58 دختر ) 19 اول باشگاه های شهر تهران به روش تصادفی انتخاب شدند. ورزشکاران در فواصل استراحت تمرین تیم به ترتیب به تکمیل پرسشنامه پرسشنامه قضاوت در مورد رفتار اخلاقی در ورزش ) JAMBYSQ ، سه بخشی پرداختند که شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی TNQ نوجوانان ،که اطلاعاتی در مورد میزان قدرت معیارهای تیمی و میزان احتمال به پرخاشگری خود توصیف شده را ارائه می دهد و (پرسشنامه معیار تیمی که اطلاعاتی در مورد معیارهای هم تیمی ها برای تقلب و پرخاشگری ارائه می دهد) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون های کای دو و همبستگی پیرسون در سطح معناداری 5 درصد استفاده شد. روایی محتوا و پایایی ( آزمون _ آزمون مجدد ) دو پرسشنامه بررسی شد و مشخص شد که هر دو پرسشنامه روا و پایا هستند . یافتهها: نتایج کسب شده حاکی از آن است که اغلب بازیکنان مرد اظهار داشتند که تقلب می کنند تا یک مسابقه مهم را از دست ندهند. به علاوه بازیکنان مرد تمایل بیشتری به پرخاشگری نسبت به بازیکنان زن نشان دادند. بحث و نتیجهگیری: نتایج با تکیه بر نظریه یادگیری اجتماعی بندورا و نظریه ساختاری تکامل اخلاقی کوهلبرگ به دست آمد. مجموع یافته ها ضمن جانبداری از این نظریه ها، به این واقعیت اشاره دارد که تمایل به پرخاشگری بیشتر در مردان نسبت به زنان، احتمال دارد ناشی از انتظارات متفاوت جامعه از دو جنس باشد. کلمات کلیدی: پرخاشگری ورزشی، جنسیت، نوجوانان بسکتبالیست
)