تأثیر تمرینات توپی بر توانایی ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی کودکان دارای اختلال‌های طیف اتیسم با کارکرد بالا

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه شیراز

چکیده

مقدمه و اهمیت موضوع: نقص در ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی از جمله بارزترین نشانه­های افراد مبتلا به اختلال­های طیف اتیسم است. با توجه به اهمیت این توانایی­ها، مداخلات مختلفی از جمله فعالیت­های هدفمند حرکتی برای کمک به این افراد در نظر گرفته شده است. این پژوهش به­منظور شناسایی اثربخشی تمرینات توپی (توپ جیم­بال) بر توانایی ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی کودکان با اختلال­های طیف اتیسم انجام شد.روش‏شناسی: 16 کودک مبتلا به اختلال­های طیف اتیسم به­روش نمونه‎گیری هدف‎مند انتخاب و به‎طور تصادفی در دو گروه 8 نفری قرار گرفتند. برنامه مداخله­ای تمرینات توپی به­مدت 24 جلسه (8 هفته، هفته‎ای 3 جلسه، هر جلسه 35 دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا شد. توانایی ایجاد ارتباط و تعامل اجتماعی با استفاده از مقیاس رتبه‎بندی گیلیام- ویرایش دوم (GARS-SE) در مراحل پیش­ و پس‎آزمون ارزیابی گردید.نتایج: تحلیل کوواریانس، تفاوت معناداری در خرده مقیاس تعامل اجتماعی بین دو گروه نشان داد (001/0>p). در خرده مقیاس ارتباط اجتماعی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (243/0<p) .بحث و نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که تمرینات توپی می­تواند به عنوان روشی مکمل در کنار سایر درمان­ها برای بهبود تعاملات احتماعی مورد استفاده قرار گیرد. اما میزان اثربخشی این روش در میان افراد مختلف با توجه به ویژگی‌هایی مانند سطح عملکرد شناختی، میزان توجه و همکاری متفاوت است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effect of Ball Exercises on Social Communicate and Interaction of Children With High Performance Autism Spectrum Disorders

نویسندگان [English]

  • Gholam hossein Nazam azadegan
  • Aghdas Babadi
  • Zeinab Zeinali
  • khalil Kakavandi
Shiraz University
چکیده [English]

Background and objective: Impairment in communication and social interaction, including the most obvious signs of autism spectrum disorders. Based on importance of these skills, interventions like physical activities were used to help these people. This research was conduct in order to identify the effectiveness of the exercise ball (Jim Ball) on the ability of communication and social interaction in children with autism spectrum disorders.
Methodology: 16 children with autism spectrum disorders with targeted sampling selected and replaced in two groups of 8 subjects randomly. Ball exercise intervention program were used for 24 sessions (8 weeks, 3 sessions per week, each session lasting 35 minutes) in the experimental group. Ability to communicate and interact socially evaluated with by Gilliam Rating Scale - Second Edition (GARS-SE) in the pre and post-test phases.
Results: Co-variance analyses showed significant differences in the scale of social interaction between the two groups (p0.243).
Discussion and conclusion: The results showed that exercise ball can be used as a supplement in conjunction with other treatments to improve social interactions. But the effectiveness of this method among individuals according to characteristics such as level of cognitive function, attention and cooperation is different.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ball Exercises
  • Jim Ball
  • Autism Spectrum Disorders
  • Social Communication and Interaction

مراجع

  1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington.
  2. Horovitz, M., Matson, J. L. & Sipes, M. (2011). The relationship between parents’ first concerns and symptoms of autism spectrum disorders. Developmental Neuro rehabilitation, 14, 372–377.
  3. Centers for Disease Control and Prevention. (2012). Prevalence of autism spectrum disorders. Autism and Developmental Disabilities Monitoring Network, United States, Accessed at 21/11/2012 from: www.cdc.gov.
  4. Levinson, L.J., & Reid. G. (1993). The effects of exercise intensity on the stereotypic behaviors of individuals with autism. Adapted Physical Activity Quarterly, 10: 255-268.
  5. Bar- Or, O., Rowland, T. (2004). Pediatric exercise medicine from physiologic principles to health care application. England: Human Kinetics. Felmet.
  6. Powers S, Thibadeau S, Rose K. (1992). Antecedent exercise and its effects on self-stimulation. Behavior Residential Treat. 7(1):15-22.
  7. Yilmaz I, Yanardag M, Birkan BA, Bumin. (2004). Effects of swimming training on physical fitness and water orientation in autism. Pediatr International 46(5):624-6.
  8. Reid PR, Factor DC, Freeman NL, & Sherman J. (1988). The effects of physical exercise on three autistic and developmentally disordered adolescents. The rRecreation Journal. 22(2):47-56.
  9. بهرامی، فاطمه؛ موحدی، احمدرضا؛ مرندی، محمد؛ عابدی، احمد (1392). تأثیر تمرین کاتا در کاهش رفتارهای کلیشه‌ای سه پسر مبتلا به نشانگان آسپرگر. مجله روانپزشکی و روانپزشکی بالینی. سال نوزدهم. شماره 10. ص 54- 64.
  10. ژکان، محسن؛ حسینی، سیدعلی؛ محمدی، محمدرضا؛ صالحی، مسعود (1392). تأثیر آموزش مهارتهای تمرین توپ بر رفتارتطابقی کودکان مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا. فصل‌نامه (علمی- پژوهشی) ایرانی کودکان استثنایی. دوره سیزدهم. شماره 2. پیاپی 48.
  11. Drew S, & Atter E. (2008). Can’t Play Won’t Play Simply Sizzling Ideas to get the Ball Rolling for Children with Dyspraxia. London, Jessica Kingsley Publishers. 60-95.
  12. Doty AK, McEwen IR, Parker D, Laskin J. (1999). Effects of testing context on ball skill performance in 5-year-old children with and without developmental delay. Physical therapy. 79 (9): 818-26.
  13. Spalding, A., & Kelly, L. E. (2009). Fitness on the Ball: A Core Program for Brain and Body. Human Kinetics.
  14. Gilliam JE.) 2006(. GARS-2: Gilliam autism rating scalesecond edition. Austin, TX: Pro-Ed Inc.
  15. Amerecan Psychiatric Association. (2000). "Diagnostic and statistical manual ofmental disorder, 4th edition". Text Revise (DSM-IV-TR). Washington, DC: American Psychiatric Association.
  16. احمدی، سید جعفر ؛ صفری، طیبه ؛ همتیان، منصوره ؛ خلیلی، زهرا (1390). بررسی شاخص‏های روانسنجی آزمون تشخیصی اوتیسم (GARS). مجله پژوهش‎های علوم شناختی و رفتاری. سال اول، شماره اول، پیاپی(1)، صص 104-87.
  17. تاج دینی، سمیرا؛ پیرخائفی، علیرضا (1394). تأثیر آموزش بازی های ریتمیک بر ارتقا و بهبود مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان اوتیستیک شهرستان ارومیه. مجله پزشکی ارومیه، دوره بیست و ششم، شماره چهارم، ص 280-268.
  18. رنگانی، اقدس؛ همتی علمدارلو، قربان؛ شجاعی، ستاره؛ سیدمحسن، اصغری نکاح (1394). اثربخشی مداخله‌ی بازی‌درمانی عروسکی بر مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان پسر با اختلال اتیسم. مجله روانشناسی افراد استثنایی. دوره 5، شماره 20، صفحه 70-81.
  19. ارقبایی، محمد؛ میان بندی، یحیی؛ دلگشا ، ئاکو؛ عبد خدایی، احسان (1392). اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر افزایش مهارت های ارتباطی کودکان اتیستیک. ششمین همایش بین المللی روانپزشکی کودک و نوجوان ایران، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشکده پزشکی.
  20. نعیمی، مجید؛ پیشیاره، ابراهیم (1391). تأثیر تمرینات منظم جسمانی بر کاهش علائم اختلال طیف اوتیسم. هفدهمین کنگره کاردرمانی ایران.
  21. گنجی، مهدی (1392). روانشناسی کودکان استثنایی بر اساس DSM-5. تهران: ساوالان.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 03 تیر 1395
  • تاریخ بازنگری: 22 بهمن 1399
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار