نوع مقاله : علمی - ترویجی
چکیده
هدف: تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی و جهتگیری هدفی با لذت از فعالیت بدنی در نوجوانان انجام شدهاست. روش: شرکتکنندگان در این تحقیق 584 دختر و پسر نوجوان (با میانگین سنی 15 سال) از استانهای تهران، اصفهان و قزوین بودند. ابزار اندازهگیری تحقیق شامل: پرسشنامههای خودکارآمدی جسمانی دایکمن، جهتگیری هدفی دودا و لذت از فعالیت بدنی متل بود. پرسشنامهها بین دو نیمسال تحصیلی توسط دانشآموزان تکمیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها، از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس چند متغیره و رگرسیون چند متغیره استفاده شد (05/0>P). یافتهها: یافتههای تحقیق بین توانایی جسمانی ادراکشده، اطمینان از خودنمایی جسمانی، تکلیفمداری و خودمداری با لذت از فعالیت بدنی همبستگی معنادار مثبت را نشان داد. در خرده آزمون لذت از فعالیت بدنی، بین دختران و پسران اختلاف معنادار مشاهده شد. نتایج رگرسیون چند متغیری معناداری مدل را نشان داد. نتیجهگیری: یافتهها نشان میدهد که میتوان با افزایش خودکارآمدی و جهتگیری هدفی نوجوانان، لذت از فعالیت بدنی آنها را افزایش، به دنبال آن ملالت از فعالیت بدنی را کاهش داد و در نهایت، افزایش لذت از فعالیت بدنی را میتوان عامل افزایش مشارکت در فعالیت بدنی و پایبندی به آن در نوجوانان دانست.
کلیدواژهها