نوع مقاله : مروری
چکیده
هدف تحقیق: در این تحقیق اثر یک دوره فعالیت بیشینه و زیربیشینه بر ادراک عمق دانش آموزان مورد مقایسه قرار گرفته است. روش تحقی ق: بدین منظور تعداد 97 آزمودنی که به طور داوطلب در تحقیق شرکت کردند انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه فعالی ت بیش ینه، فعالی ت زیربیشینه و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه زیربیشینه آزمون 12 دقیقه دویدن – راه رفتن را اجرا کردند و افرادی که توانستند مسافت 2200 متر و بیشتر را طی کنند و ضربان قلب آن ها بین یک انحراف استاندارد بالا یا پایین میانگین ضربان قلب افراد قرار داشت برای پس آزمون انتخاب شدند. همچنین افراد گروه بیشینه تست 540 متر را انجام دادند و آزمودنی هایی که ضربان قلبشان بین یک انحراف معیار بالا یا پایین میانگین ضربان قلب افراد قرار داشت، انتخاب شدند. یافته ها: داده ها با روش تحلیل واریانس عاملی با تکرار سنجش عامل دوم تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان اما بین گروه بیش ینه و کنترلاختلاف معناداری مشاهده نشد. در حالی که در وضعیت چشم راست هیچ اختلاف معناداری بین سه گروه وجود نداشت ( 0.085 نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که در فعالیت زیربیشینه، ادراک عمق شدیداً تحت تاثیر قرار گرفته و از عملکرد مطلوب این کارکرد مهم بینایی کاسته می شود. به نظر می رسد از آنجا که ادراک عمق یک کارکرد مغزی است تحت تاثیر تغییرات اکسیژن رسانی به بافت مغز قرار گرفته دچار افت عملکرد می شود.
کلیدواژهها