تأثیر دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی تکلیف فراقامتی بر عملکرد و یادگیری کنترل قامت

هدف تحقیق: کانون توجه افراد می تواند تأثیر معنادار روی اجرا و یادگیری مهارت های حرکت ی داشته باشد. نظم بخش یدن به منابع اطلاعاتی موجود در محیط و آماده سازی عمل سبب افزایش بازدهی حرکات شده و تعیین کنندة چگونگی روانی و همسانی حرک ت، دقت پاسخ و در نهایت اجرای حرکت می باشد. هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر دستورالعم لهای کانون توجه درونی و بیرونی تکلیف فراقامتی بر عملکرد و یادگیری کنترل قامت بود. روش تحقیق: در این آزمایش 33 دانشجوی پسر دانشگاه فردوس مشهد با م ی انگین سن ی 21/12±1/43 به صورت داوطلبانه شرکت نمودند و براساس نمره ثبات کلی در پیش آزمون به سه گروه 11 نفری توجه بیرونی، درونی، و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شده بود با استفاده از دستورالعم لهای ارائه شده روی تکلیف فراقامتی، کنترل قامت خود را روی دستگاه تعادلی بایودکس حفظ کنند. دستورالعمل ها در ارتباط با توجه به میله ای که به صورت افقی در دست داشتند (توجه بیرونی)، توجه به دس تهای خود (توجه درونی) و بدون دستورالعمل (کنترل) بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها : نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف تفاضل میانگین کنترل قامت سه گروه در .(p<0/ معنی دار نبود ( 05 (p= 0/ معنی دار بود، درحالی که تفاضل میانگین سه گروه در مرحلۀ یادداری ( 054 (p= 0/ مرحله اکتساب ( 002 همچنین نتیجۀ آزمون تعقیبی توکی در مرحله اکتساب برتری آزمودنی هایی که دستورالعمل کانون توجه بیرونی روی تکلیف فراقامت ی را اتخاذ کردند را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: نتیجه این که دستورالعمل های کانون توجه بیرونی در مقایسه با دستورالعمل ک انون توجه درونی روی تکلیف فراقامتی منجر به کنترل قامتی بهتر گردید.