هدف تحقیق: این پژوهش با هدف مقایسه روشهای مقابله با استرس در ورزشکاران سطوح مختلف قهرمانی دراستان مازندران انجام شده است. روش تحقیق: جامعه پژوهش، شامل‌‌کلیه ورزشکاران شرکت‌‌کننده درمسابقات -قهرمانی رشته‌های گروهی(والیبال، بسکتبال، فوتسال و هندبال) و انفرادی (تنیس روی میز، بدمینتون، دوومیدانی، آمادگی جسمانی، کاراته و تکواندو) در سه سطح دانشجویی، دانش‌آموزی و ورزشکاران هیئت‌های ورزشی با حداقل یک سال سابقه قهرمانی بودند و نمونه آماری از روی جدول مورگان با توجه به افت آزمودنی، به‌ترتیب 339 و380 ،373 نفردر نظرگرفته شده است. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی32 سوالی روشهای مقابله با استرس سی.اس.کا.ای (CSKA) یو استفاده شده است. پس از اظهارنظر تخصصی 10 نفر از متخصصان تربیت بدنی و روان‌شناسی، پرسشنامه‌ها بین هر سه گروه از نمونه آماری توزیع شد و ثبات درونی هر یک از آنها با آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 79/0=r و71/0=r ، 81/0=r برآورد شد. نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق با آزمون‌های آماری یومن ویتنی وکروسکال والیس درسطح 05/0p≤ نشان داد که ورزشکاران از روش مقابله مسأله‌مدار و هیجان‌مدار بیشتر از روش شهودی و اجتناب‌مدار استفاده می‌کنند. ورزشکاران سه گروه فقط در اولویت استفاده ازروش مقابله مسأله‌مدار و اجتناب‌مدارباهم تفاوت معنی‌داری داشتند، ضمناً مردان بیشتر از زنان از روش مقابله اجتناب‌مدار، ورزشکاران رشته‌های انفرادی بیشتر از ورزشکاران گروهی از روش مقابله مسأله‌مدار و نهایتاً ورزشکاران دارای مقام کشوری نسبت به دارندگان مقام‌های استانی وشهرستانی بیشتراز روش مقابله اجتناب‌مدار استفاده می‌کردند. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش می‌تواند اطلاعات بسیار مهم و کلیدی را در اختیار ورزشکاران سطوح قهرمانی، مربیان و روان شناسان ورزشی در این زمینه قرار دهد.
)