مقایسة پرخاشگری در ورزشکاران رشته‌های ورزشی انفرادی برخوردی، غیر‌برخوردی و افراد غیر‌ورزشکار

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه اصفهان

2 دانشگاه تهران

چکیده

پرخاشگری از جمله مسائل عمده و با اهمیتی است که در بسیاری از جوامع امروزی، بخصوص در بین جوامع جوان زمینه ساز مشکلات زیادی است،که باعث شده محققین همواره درصدد یافتن راه‌حل‌هایی جهت رفع این معضل فردی و اجتماعی باشند. یکی از این راه­حل­های عمده و بحث­انگیز پرداختن به ورزش و فعالیت­های ورزشی در جهت تعدیل پرخاشگری است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری بین ورزشکاران رشته­های ورزشی انفرادی برخوردی، انفرادی غیر برخوردی و غیر ورزشکاران است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای است و برای انجام آن از بین پسران ورزشکار و غیر ورزشکار شهر یزد 120 نفر به عنوان آزمودنی به صورت تصادفی انتخاب شدند . در این تحقیق از پرسشنامه‌های دموگرافیک و پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی و همچنین از آزمون­های آمار استنباطی نظیر آزمون نیکویی برازش( k-s) و آزمون آنوای یکطرفه  استفاده شد. . نتایج نشان دادکه غیر ورزشکاران بطور معناداری از ورزشکاران رشته‌های ورزشی انفرادی (برخوردی و غیر برخوردی) پرخاشگر­ترند و همچنین تفاوت معناداری در پرخاشگری بین ورزشکاران رشته­های ورزشی انفرادی برخوردی و غیر برخوردی وجود ندارد. یافته­های این پژوهش اهمیت ورزش را در کاهش پرخاشگری نشان می­دهد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparing Aggression between Singles Athletes (Contact, Non- Contact) and Individuals Non- Athlete

نویسندگان [English]

  • Ghasem Bbayi Zarch 1
  • Mohammad Khabiri 2
  • Saeid Soheilypoor 2
1 Esfehan University
2 Tehran University
چکیده [English]

Among the major issues of aggression is important in many modern societies, particularly among younger population sunder lies many problems. Researchers are always seeking ways to solve suitable solution or a way to fix this problem for the individual, which is one of the solutions to address major issue athletics, sports and the sports modulating aggression. The aim of this research was to compare aggression between athletes in singles sports (contact and non-contact) and individuals non-athlete. This research is descriptive and causal comparative Thus, among males 18-15 years of athletic and non-athletic Yazd attended by 120 students as subjects to random in the study. Buss and Perry Aggression Questionnaire (1992) were used in this study For data analysis, descriptive statistics and inferential statistical tests such as goodness of fit (KS) and one-way ANOVA at a significance level of 05/0 was used. The results showed that individuals non-athlete, significantly from individual athletes (contact and non-contact) aggressive–trend (P>0.05). Conclusion: This research shows that participating in sports and sports activities could be a solution to decrease aggression among people. But there is no difference in the type of sport to reduce aggression.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aggressive
  • Athletic
  • Non-Athletic
  • Sports Contact
  • Sports Non-Contact

مراجع

  1. ابوالمعالی، خدیجه. موسی زاده، زهره. (1390). "پرخاشگری". تهران، انتشارات ارجمند. ص 11
  2. باقرزاده، فضل‌اله. (1374). "بررسی مقایسه رفتار پرخاشگرانه بین ورزشکاران رشته‌های رزمی و غیررزمی مدارس راهنمایی پسرانه سنین 12_14 سال شهر تهران". پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
  3. جارویس، مت. (1388). "روانشناسی ورزش". ترجمة نورعلی خواجه‌وند. تهران، انتشارات دستان، صص 143-147.
  4. سیارپور، مصطفی. (1390). "بررسی رابطه پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده در دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر همدان". مجلة علمی دانشکده پرستاری و مامایی همدان، دورة 19. شمارة 2. صص 16-22
  5. شایان، ابوالفضل. (1391). "تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی (استقامتی و مقاومتی) بر میزان توجه و رشد عصبی دانشجویان کم تحرک". پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
  6. شجاعی، ستاره. (1385). "تأثیر ورزش صبحگاهی بر کاهش پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر". مجله پژوهش در حیطه کودکان استثنایی، سال 6.. شمارة 4. صص855-868
  7. شعبانی‌بهار، غلامرضا. (1385). "مقایسه و بررسی ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی و میزان پرخاشگری در ورزشکاران مرد رشته‌های منتخب ورزشی". مجله پژوهش در علوم ورزشی. شمارة 14. صص99-111
  8. طلایی، رضا. حسین پور، اسکندر. (1391). "پرخاشگری بین دانش‌آموزان ورزشکار". دورة دوازدهم، شمارة 4. صص52-54
  9. کاپلان و سادوک. (1379). "خلاصه روانپزشکی علوم رفتاری – روانپزشکی بالینی". جلد اول، ترجمة نصرت الله پورافکاری. تهران، انتشارات شهر آب.
  10. محمدی، نوراله. (1385). "بررسی مقدماتی شاخص های روانسنجی پرسشنامه پرخاشگری باس و پری". مجلة علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه شیراز دورة 25، شمارة 4. صص135-147
  11. مسعودنیا، ابراهیم. (1386). "تأثیر پرخاشگری بر مشارکت در ورزش‌های رزمی". فصلنامه المپیک، سال 15، شمارة 3. صص55-64
  12. واعظ موسوی، سیدکاظم. مسیبی، فتح‌اله. (1390). "روانشناسی ورزشی". تهران، انتشارات سمت.
  13. Baron, R.A., & D.R. Richardson. (1994). "Human Aggression (2nd ed)". New York: Plenum Press.
  14. Becker, G. (2007). "The Buss–Perry Aggression Questionnaire: Some unfinished business". Journal of Research in Personality, 41(2), 434-452.
  15. Bernstein, I. H., &Gesn, P. R. (1997). "On the dimensionality of the Buss/Perry aggression questionnaire". Behavior Research and Therapy, 35(6), 563-568.
  16. Besharat, M. A., &Ghiabi, B. (2012). "Anger and Aggression in Contact and Non-Contact Sports 1". Comprehensive Psychology, 2012;1:Article 9.
  17. Boostani, M. H., Boostani, M. A., Javanmardi, R., &Tabesh, M. (2012). "Investigation and Comparison of Aggression in Olympic and Non-Olympic Athletes of Sport Fields". Journal of American Science, 8(10).
  18. Buss, A. H., & Perry, M. (1992). "The aggression questionnaire". Journal of Personality and Social Psychology, 63(3), 452-459.
  19. Filho, M. G. B., Ribeiro, L. C. S., &Garcia, F. G. (2005). "Comparison of Personality Characteristics Between High-Level Brazilian Athletes and Non-Athletes".RavBras Med Esporte. Vol, 11. N, 2.
  20. Leith, L. M. (2010). Foundations of exercise and mental health. Morgatown, WV: Fitness Information Technology.
  21. Lemieux, P., McKelvie, S. J., & Stout, D. (2002). "Self-Reported Hostile Aggression in Contact Athletes, no Contact Athletes and Non-Athletes". Athletic Insight, The Online Journal of Sport Psychology, 4(3).
  22. Morgan, W. P., &Costill, D. L. (2007). "Selected psychological characteristics and health behaviors of aging marathon runners: a longitudinal study". International Journal of Sports Medicine, 17(04), 305-312.
  23. Rahimizadeh, M., Arabnarmi, B., Mizany, M., &Shahbazi, M. (2011). "Determining the Difference of Aggression in Male & Female, Athlete and Non-Athlete Students". Procedia-Social and Behavioral Sciences, 30, 2264-2267.
  24. Russell, G. W. (2008). "Aggression in the sports world: A social psychological perspective". OUP USA.
  25. Schmidt, R.A., & Wrisberg, C. A. (2008). "Motor Learning and Performance: A Situation-Based Learning Approach". Champion, IL: Human Kinetics
  26. Sestir, M. A., & Bartholow, B. D. (2007). "Theoretical explanations of aggression and violence. Aggressive Offenders’ Cognition". Theory, Research and Practice, 179-199.
  27. Sukhodolsky DG, Ruchkin VV. (2004). "Association of Normative Beliefs and Anger with Aggression and Antisocial Behavior in Russian Male Juvenile Offenders and High School Students". Jormal Child Psychology. 32 (2): 225.
  28. Szmajke A, Doliński D. DwieStronyMedalu: Pozytywne i NegatywnePsychologiczneSkutkiSportu. W: Tyszka T, red. (1991). "PsychologiaISport". Warszawa: AWF.
  29. Vertonghen, J., &Theeboom, M. (2010). "The Social-Psychological Outcomes of Martial Arts PractiseAmong Youth: A Review". Journal Sports Science and Medicine, 9(4), 528-537.
  30. Yukawa, S. (2002). "Diminished sense of self-existence and self-reported aggression among Japanese students". Psychological Reports, 90(2), 634-638
  31. Ziaee, V. Lotfian, S. Amini, H. Mansournia, M. A. &Memari, A. H. (2012). "Anger in Adolescent Boy Athletes: a Comparison among Judo, Karate, Swimming and Non Athletes". Iranian Journal of Pediatrics, 22(1), 9-14.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 19 مرداد 1394
  • تاریخ بازنگری: 22 بهمن 1399
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار