نوع مقاله : علمی- پژوهشی
چکیده
پرخاشگری از جمله مسائل عمده و با اهمیتی است که در بسیاری از جوامع امروزی، بخصوص در بین جوامع جوان زمینه ساز مشکلات زیادی است،که باعث شده محققین همواره درصدد یافتن راهحلهایی جهت رفع این معضل فردی و اجتماعی باشند. یکی از این راهحلهای عمده و بحثانگیز پرداختن به ورزش و فعالیتهای ورزشی در جهت تعدیل پرخاشگری است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه پرخاشگری بین ورزشکاران رشتههای ورزشی انفرادی برخوردی، انفرادی غیر برخوردی و غیر ورزشکاران است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای است و برای انجام آن از بین پسران ورزشکار و غیر ورزشکار شهر یزد 120 نفر به عنوان آزمودنی به صورت تصادفی انتخاب شدند . در این تحقیق از پرسشنامههای دموگرافیک و پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و همچنین از آزمونهای آمار استنباطی نظیر آزمون نیکویی برازش( k-s) و آزمون آنوای یکطرفه استفاده شد. . نتایج نشان دادکه غیر ورزشکاران بطور معناداری از ورزشکاران رشتههای ورزشی انفرادی (برخوردی و غیر برخوردی) پرخاشگرترند و همچنین تفاوت معناداری در پرخاشگری بین ورزشکاران رشتههای ورزشی انفرادی برخوردی و غیر برخوردی وجود ندارد. یافتههای این پژوهش اهمیت ورزش را در کاهش پرخاشگری نشان میدهد.