چکیده

هدف: تعیین تاثیر خودگفتاری بر توجه و عملکرد ورزشکاران نخبه تیر و کمان بود.روش و نمونه: تعداد 24 کماندار دختر و پسراز بازیکنان تیم ملی به روش تصادفی ساده انتخاب شده در دو گروه کنترل و تجربی (برای رشته کامپوند و ریکرو هر گروه 12 نفر)جای داده شدند.پیش آزمون توجه در دو شرایط بدون حضور محرک مزاحم و با حضور محرک مزاحم و ارزیابی عملکرد در پیش آزمون با پرتاب مجموعا 36 تیر به عمل آمد. گروه آزمایش آموزش خود گفتاری انجام دادند و تمرین عملی انجام نمی دادند. بعد از 48 ساعت پس آزمون اجراء و آزمون توجه تکرار شد. تحلیل و نتایج:از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که، خودگفتاری تنها بر عملکرد زنان در رشته کامپوند اثر داشت در حالی که این اثر در عملکرد ریکرو زنان و کامپوند و ریکرو مردان معنا دار نبود. همچنین، خودگفتاری بر توجه مردان و زنان در شرایط با حضور محرک مزاحم و بدون حضور محرک مزاحم تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری تاثیر خودگفتاری بر عملکرد زنان بیش از مردان است و تاثیر خودگفتاری بر توجه افراد جای تردید دارد و این اثر در هر دو حالت با و بدون حضور محرک مزاحم احتمالا در مردان و زنان یکسان می باشد.