روانشناسی ورزش

شماره جاری

بر اساس شماره‌های نشریه

بر اساس نویسندگان

بر اساس موضوعات

نمایه نویسندگان

نمایه کلیدواژه ها

درباره نشریه

اهداف و چشم انداز

اعضای هیات تحریریه

بانک ها و نمایه نامه ها

پیوندهای مفید

پرسش‌های متداول

فرایند پذیرش مقالات

اطلاعات آماری نشریه

اخبار و اعلانات

فرمت نشریه

تاثیر خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر خودکارآمدی و یادگیری مهارت پرتاب دارت

,

نوع مقاله : علمی - ترویجی

چکیده

خودگفتاری یکی از مهارت‌های ذهنی است که ورزشکاران از آن برای اهداف مختلف استفاده می‌کنند. با توجه به اهمیت خودگفتاری در زمینه‌های مختلف مرتبط با عملکرد، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر خودکارآمدی و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و آزمودنی‌های پژوهش 45 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه شهید بهشتی بودند که پس از آموزش مهارت، در پیش آزمون پرتاب دارت و پیش آزمون خودکارآمدی پرتاب دارت شرکت کردند، سپس به طور تصادفی در سه گروه خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی و کنترل تقسیم شده و به مدت 6 جلسه به تمرین جسمانی همراه با خودگفتاری پرداختند. سپس در آزمون اکتساب و یادداری پرتاب دارت و پس آزمون خودکارآمدی شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل صفحه دارت، پرسشنامه خودکارآمدی پرتاب دارت و مقیاس ارزیابی خودگفتاری بود. تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS12 از طریق آزمون tهمبسته و آزمون تحلیل واریانس مکرر با سطح معنی‌داری (05/0=α) انجام شد. نتایج آزمون نشان داد که در اکتساب مهارت پرتاب دارت گروه خودگفتاری آموزشی نسبت به گروه خودگفتاری انگیزشی و گروه کنترل برتری داشت (01/0>p). در خودکارآمدی بین گروه انگیزشی و آموزشی تفاوتی وجود نداشت (01/0p). نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر کدام از راهبرد‌های خودگفتاری (آموزشی و انگیزشی) می‌تواند به یادگیری موثر بینجامد، اما خودگفتاری آموزشی به اکتساب برتر منجر می‌شود همچنین استفاده از خودگفتاری باعث افزایش در خودکارآمدی افراد می‌شود و بین خودگفتاری آموزشی و انگیزشی تفاوتی در خودکارآمدی افراد در مهارت پرتاب دارت وجود ندارد.

مراجع
  1. سهرابی مهدی، فرخی احمد، بهرام عباس، ارقامی ناصر رضا. (1383). مقایسه اثر تمرین جسمانی و تصویر سازی ذهنی تصادفی و قالبی بر عملکرد و یادگیری تکلیف ردیابی. علوم حرکتی و ورزش. .، 61-76.
  2. طهماسبی فرشید، اصلانخانی محمدعلی، نمازی زاده مهدی. (1388). اثرات تمرکز توجه و تصویرسازی درونی و بیرونی بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب دارت. پژوهش در علوم ورزشی. 4(25):90.
  3. Chase M. A. (1998). Sources of self-efficacy in physical education and sport. Journal of Teaching in Physical Education. 18(1):76-89
  4. Weinberg. R., Gold D. (2007). Foundation Of Sport and Exercise Psychology. human kinetics. pp:90-95.
  5. Cutton D. M., Landin D. (2007). The effects of self-talk and augmented feedback on learning the tennis forehand. Journal of Applied Sport Psychology. 19(3):288-303.
  6. Hatzigeorgiadis A., Theodorakis Y., Zourbanos N. (2004). Self-talk in the swimming pool: The effects of self-talk on thought content and performance on water-polo tasks. Journal of Applied Sport Psychology. 16(2):138-50.
  7. Kolovelonis A., Goudas M., Dermitzaki I. (2011). The effects of instructional and motivational self-talk on students’ motor task performance in physical education. Psychology of Sport and Exercise. 12(2):153-8.
  8. سلاجقه علی. (1391). اثر خودگفتاری انگیزشی و آموزشی بر اجرا و یادداری مهارت پاس سینه بسکتبال. پایان نامه کارشناسی ارشد. کرمان. دانشگاه شهید باهنر.
  9. Zinsser N., Bunker L., Williams, J. (2006). Cognitive techniques for building confidence and enhancing performance. In J.M. Williams (Ed.). Applied sport psychology: Personal growth to peak performance. New York, 5th ed, pp 349–381. McGraw Hill. 67:02.
  10. Bandura A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York. Freeman.
  11. Feltz D. L., Chase M. A. (1998). The measurement of self-efficacy and confidence in sport. In J. L. Duda (Ed.). Advancements in sport and exercise psychology measurement (pp. 63-78). Morgantown. WV: Fitness Information Technology.
  12. Annesi J. J. (2006). Relations of physical self-concept and self-efficacy with frequency of voluntary physical activity in preadolescents: Implications for after-school care programming [Electronic version]. Journal of Psychosomatic Research. 61, 515-520.
  13. Bandura A. (1994). Self-efficacy In VS Ramachaudran (Ed). Encyclopedia of human behavior. Vol 4, pp 71-81. New York: Academic Press. (Reprinted in H Friedman [Ed], Encyclopedia of mental health San Diego. Academic Press. 1998). 4:71-81.
  14. عرب عامری الهه، سیاح منصور، باغبانیان علی (مترجمین). (1385). آمادگی روانی برای ورزشکاران حرفه‌ای. تهران. نشر چکامه.
  15. بردبار سحر. (1391). مقایسه تاثیر شیوه‌های مختلف خودگفتاری انگیزشی- آموزشی و نوع تکلیف بر خودکارآمدی جسمانی، عملکرد و یادگیری. پایان نامه کارشناسی ارشد. تهران. دانشگاه تربیت معلم.
  16. Hatzigeorgiadis. A., Zourbanos. N., Goltsios. C., Theodorakis. Y. (2008). Investigating the functions of self-talk: the effects of motivational self-talk on self-efficacy and performance in young tennis players. Sport Psychologist. 22(4):458-71.
  17. Cumming. J., Horton. R., Reynolds. S. (2006). Examining the Direction of Imagery and Self-Talk on Dart-Throwing Performance and Self Efficacy. The Sport Psychologist. 20:257-74.
  18. Theodorakis. Y., Weinberg. R., Natsis. P., Douma. I., Kazakas. P. (2000). The effects of motivational versus instructional self-talk on improving motor performance. Sport Psychologist. 14(3):253-271.
  19. Landin. D. (1994). The Role of Verbal Cues in Skill Learning. Quest. 46(3):299-313.
  20. Hatzigeorgiadis. A., Zourbanos. N., Mpoumpaki. S., Theodorakis. Y. (2009). Mechanisms underlying the self-talk-performance relationship:the effects of motivational self-talk on self-confidence and anxiety. Psychology of Sport and Exercise. 10(1):186-92.
روانشناسی ورزش
دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 1
فروردین 1394
صفحه 897-906
فایل ها
سابقه مقاله
  • تاریخ دریافت: 16 تیر 1394
  • تاریخ بازنگری: 29 شهریور 1403
  • تاریخ پذیرش: 11 دی 1399
هم رسانی
ارجاع به این مقاله
آمار