هدف تحقیق: هدف از تحقیق بررسی اثر دستورالعمل های مختلف کانون توجه بر عملکرد دوی 20 یارد بود. روش تحقیق: بدین منظور 20 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی به صورت نمونه در دسترس انتخاب و در 4 شرایط مختلف کانون توجه درونی (تمرکز روی تاب دادن پاها)، توجه بیرونی نزدیک (تمرکز روی راندن پا به جلو و چنگ زدن کف زمین با پا)، توجه بیرونی دور (تمرکز روی مخروط بعد از خط پایان) و کنترل (بدون دستورالعمل توجهی) آزمون دوی 20 یارد را انجام دادند. آزمودنی ها در هرکدام از شرایط سه کوشش را انجام دادند. نتایج: نتایج تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری های مکرر نشان داد که شرکت کنندگان در شرایط توجه بیرونی (دور) به طور معنی داری بهتر از سه شرایط دیگر عمل کردند (05/0P
)