تأثیر تمرینات ژیمناستیک بر کارکردهای توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

هدف تحقیق: اختلال هماهنگی رشدی وقتی رخ می‌دهد که در رشد مهارت‌های حرکتی تأخیر بیفتد، یا در انجام حرکات هماهنگ مشکلاتی بروز کند، عملکرد کودک مبتلا به این اختلال در فعالیت‌های روزمره‌ای که نیازمند هماهنگی حرکتی است، پایین‌تر از سطح مورد انتظار برای سن و هوش اندازه‌گیری شده آن است و به دلیل بیماری‌های جسمانی و روان‌شناختی نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر کارکرد توجه کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی ‌رشدی 8 تا 10 ساله شهر تهران بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود. 34 کودک دارای اختلال هماهنگی ‌رشدی 8-10 ساله، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو‌ گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار تحقیق جهت غربالگری‏‏، پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون بودند. همچنین جهت ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامه‌ی عصب-روان‌شناختی کانرز استفاده شد. سپس گروه آزمایش برنامه حرکتی مداخله‌ای ژیمناستیک را برای هشت هفته دریافت کردند. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره در سطح معنا داری 0.001p ≤ انجام شد. نتایج: بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری در تمامی متغیرهای کارکرد توجه (0.001p≤، a330.265F=) مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه تمرینی ژیمناستیک می تواند بر بهبود کارکرد توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی مؤثر باشد. از این رو به مدارس پیشنهاد می شود که با استفاده از تمرینات ژیمناستیک می‌توان به کاهش اختلال کارکرد توجه در این کودکان کمک کرد.