چکیده
هدف: هدف پژوهش مقایسه هویت و انگیزه ورزشی و رابطه بین آنها در ورزشکاران با و بدون سابقه آسیب دیدگی اسکلتی-عضلانی بود.
روش‌ها: پژوهش کاربردی و علّی-مقایسه‌ای بود. 120 ورزشکار حرفه‌ای و نیمه حرفه‌ای رشته‌های مختلف ورزشی در این پژوهش شرکت داشتند. 77 نفر از آنها دارای سابقه آسیب‌دیدگی عضلانی-اسکلتی بودند. نمونه‌گیری به صورت دردسترس و هدفمند بود. از مقیاس انگیزه ورزشی اصلاح شده (SMS-II) پی لیتیر و همکاران (2013) و مقیاس هویت ورزشی (AIMS) بروئر و همکاران به منظور سنجش انگیزه و هویت ورزشی ورزشکاران استفاده شد. با آزمون تی مستقل داده‌ها تحلیل شدند.
نتایج: هویت ورزشی به طور معناداری در گروه با سابقه آسیب‌دیدگی کمتر از گروه بدون سابقه آسیب بود اما در تفاوتی در انگیزه ورزشی بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: بنابراین توصیه می‌شود که در برنامه‌های توان‌بخشی روانی بعد از آسیب، تغیرات هویت ورزشی و انگیزه ورزشی به عنوان یک فاکتور موثر بر خودپنداره را مد‌نظر قرار داد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)