چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر فاصله پرتاب، خستگی ذهنی و خستگی عضلانی بر دقت پرتاب و زمان حرکت در مهارت پرتاب دارت انجام شد.
روشها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون - پسآزمون و مداخله متغیر مستقل است. شرکتکنندگان این مطالعه 28 دختر و پسر راست دست بدون تجربه منظم در پرتاب دارت بودند. دادهها از تکلیف پرتاب دارت در شش شرایط آزمایشی جمعآوری شد. پس از بررسی نرمال بودن توزیع دادهها از آزمون تحلیل واریانس 3 (خستگی) × 2 (فاصله پرتاب) با اندازهگیریهای مکرر در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد اثر اصلی خستگی (p = 0.001) و اثر اصلی فاصله پرتاب (p = 0.001)، بر دقت پرتاب معنیدار بود. اما اثر تعاملی معنیداری مشاهده نشد (p = 0.401). همچنین اثر اصلی خستگی (p = 0.001) و اثر اصلی فاصله پرتاب (p = 0.001) بر زمان حرکت معنیدار بود. اما تعامل معنیداری بین خستگی و فاصله پرتاب مشاهده نشد (p = 0.909).
نتیجهگیری: خستگی ذهنی و عضلانی میتوانند بر دقت عملکرد تأثیر منفی داشته باشند و میتوان گفت با کاهش میزان نیرو به هنگام خستگی عضلانی، زمان حرکت کاهش مییابد. همچنین افزایش فاصله پرتاب میتواند سبب کاهش زمان حرکت برای تولید نیروی مورد نیاز و در نتیجه کاهش دقت پرتاب شود.
کلیدواژهها
)