یکی از شیوههای نوین در زمینه آموزش، یادگیری با انتظار آموزش است. بر اساس این رویکرد، از یادگیرندهها درخواست میشود تا در حین یادگیری مهارتهای مورد نظر، با هدف آموزش مطالب یادگرفته شده به دیگران، به یادگیری بپردازند. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو روش یادگیری با انتظار آموزش در مقابل روش سنتی یادگیری با انتظار آزمون بر کارکردهای اجرایی و یادگیری حرکتی ضربه پات گلف بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و در دو گروه آزمایشی و طی سه روز اجرا شد. شرکتکنندگان شامل 24 فرد بزرگسال (همگی مرد؛ میانگین سنی ۸۱/۱± 58/۲۲ سال) بودند که بصورت دردسترس از محیط دانشگاه، انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی تمرین مهارت ضربه پات گلف با انتظار آموزش در مقابل تمرین مهارت با انتظار آزمون شدن، قرار گرفتند. یافتههای حاصل از تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس یکراهه، و همچنین تحلیل کواریانس چندمتغیره، نشان داد، گروهی که به روش یادگیری با انتظار آموزش تمرین کرده بود، نسبت به گروه کنترل، هرچند در مرحله اکتساب (07/0=P)، و شاخص بازداری پاسخ (06/0=P)، برتری نداشت، در آزمونهای یادداری (03/0=P)، انتقال (01/0=P) و همچنین شاخص حافظه کاری (02/0=P)، برتری معناداری از خود نشان داد. بطور خلاصه، میتوان نتیجه گرفت، یادگیری با انتظار آموزش به دیگران، به واسطه بهبود حافظه کاری، یادگیری حرکتی را بهبود خواهد داد، لذا، پیشنهاد میشود، در محیطهای آموزشی، این شیوه نوین تمرین، بیشتر مورد توجه و استفاده مربیان قرار گیرد.
)
