چکیده
هدف:یافتن بهترین شیوه آموزشی مسئلهای است که امروزه توجه محققین علوم رفتاری را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش بازی برای درک بر شایستگی حرکتی واقعی و ادراکشده در مقایسه با روش سنتی دربازیهای فوتسال است. روش:جامعه آماری این مطالعه همه کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند (میانگین سن= 7/10 و انحراف استاندارد=41/1). مداخلات برای مهارتهای فوتسال طراحیشده بود ازاینرو دو گروه شرکت کنندگان (20 نفر در هر گروه) به روش آموزش بازی برای درک و خطی تمرین کردند. شایستگی حرکتی ادراکشده با پرسشنامههای انگیزش درونی و شایستگی حرکتی واقعی با آزمون برونینکس اوزرتسکی ارزیابی گردید. تمرینات به مدت دو ماه در طی 16 جلسه و هر جلسه یک و نیم ساعت ارائه شدند. نتایج: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تبحر حرکتی (تی (1،38) = 52 /3-، پی= 00/0) و شایستگی حرکتی ادراکشده (تی (1،38) = 44 /2-، پی= 02/0) گروه آموزش برای درک بهطور معنیداری بیشتر از گروه خطی هست. نتیجه گیری: این مطالعه مؤثر بودن روش آموزش مرتبط با بازی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که میتواند در مدارس و مهدکودکها کاربرد داشته باشد.