چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر توانمندی منش بر خودکارآمدی مدیران ورزشی با نقش میانجی مسئولیت پذیری انجام شد.روشها: گروه نمونه را تعداد 279 نفر مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان و روسای فدراسیون های ورزشی تشکیل میدادند که با روش نمونهگیری طبقهای–تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامههای استاندارد توانمندی منش سلیگمن و پترسون(2004)، خودکارآمدی پرنتیک و همکاران (1982) و مسئولیتپذیری کارول و استوارتز(2003) بود. پایایی پرسشنامهها از طریق آلفای کرونباخ تایید شد. نتایج: برای تحلیل دادهها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج برازش خوب دادهها با مدل را نشان داد(16/2 =2x و 07/0 = RMSEA)نتیجهگیری: نتایج نقش مهم مسئولیت پذیری را بر رابطه توانمندی منش بر خودکارآمدی مدیران را تائید کرد.
کلیدواژهها