چکیده
هدف: در دوره سالمندی فرد باید از نظر سلامت روانی، داشتن فعالیتهای اجتماعی، ارتباطات مناسب با دیگران و تواناییهای شناختی و حرکتی در وضعیت قابل قبولی باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشارکت ورزشی بر بهزیستی روانشناختی با میانجیگری هویت اجتماعی در سالمندان انجام شد.
روشها: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل سالمندان مرد 60 سال و بالاتر ساکن شهر گرگان در سال 1399 بودند که تعداد 220 نفر (20 پرسشنامه ناقص بود) به روش نمونهگیری دردسترس و هدفمند انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه بینالمللی فعالیت بدنی کرایگ و همکاران (2003)، مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، مقیاس هویت اجتماعی صفاری نیا و روشن (1390) و برای تحلیل دادهها از روشهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 21 و AMOS نسخه 24 استفاده شد.
نتایج: نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین مشارکت ورزشی با هویت اجتماعی 67/0r=، مشارکت ورزشی با بهزیستی روانشناختی 69/0r=، و هویت اجتماعی با بهزیستی روانشناختی 71/0r=، رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (01/0P<). سطح اطمینان برای هویت اجتماعی به عنوان متغیر میانجی بین مشارکت ورزشی و بهزیستی روانشناختی معنادار بود (001/0P<)
نتیجهگیری: براساس یافتهها میتوان گفت شرکت در فعالیتهای ورزشی از طریق تقویت هویت اجتماعی در سالمندان میتواند زمینه ارتقای بهزیستی روانشناختی آنها را فراهم نماید.
کلیدواژهها