چکیده
هدف: یافتن بهترین شیوه آموزشی مسئلهای است که امروزه توجه محققین علوم رفتاری را به خود جلب کرده است. در راستای این بحث هدف این مطالعه بررسی تأثیر تأثیر روش آموزش خطی و TGFU بر تبحر حرکتی و شایستگی حرکتی ادراکشده کودکان در بازی های فوتسال بود.
روشها: جامعه آماری این مطالعه همه کودکان 9-12 سال شهر اهواز بودند (میانگین سن= 7/10 و انحراف استاندارد=41/1). شرکت کنندگان شامل 40 پسر بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آنها به مدت دو ماه (16 جلسه یک و نیم ساعته) تمرینات فوتسال را در گروههای خطی (20 نفر) و TGFU (20 نفر) انجام دادند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامههای انگیزش درونی برای ارزیابی شایستگی حرکتی ادراکشده و آزمون برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی بودند. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد تبحر حرکتی (تی (1،38) = 52 /3-، پی= 00/0) و شایستگی حرکتی ادراکشده (تی (1،38) = 44 /2-، پی= 02/0) گروه آموزش برای درک بهطور معنیداری بیشتر از گروه خطی هست.
نتیجه گیری: این مطالعه مؤثر بودن روش آموزش مرتبط با بازی نسبت به روش خطی را نمایان کرده است که میتواند در مدارس و مهدکودکها کاربرد داشته باشد.
کلیدواژهها