چکیده
هدف: هدف مطالعه حاضر مطالعه تاثیر عوامل روان شناختی بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان با نقش تعدیل کننده شاخص توده بدنی (BMI) بود.
روش ها: بدین منظور تعداد 300 کودک (79/0±9/10 سال، قد 05/0±43/1 متر، وزن 6/5±99/39 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه و با رضایت والدین انتخاب شدند و میزان شاخص توده بدنی (BMI) با استفاده از سنجش قد و وزن محاسبه شد، سپس، پرسشنامه های انگیزه مشارکت ورزشی گیل و همکاران (1983)، خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (2001)، شایستگی حرکتی ادراک شده کودکان، حمایت اجتماعی ادراک شده توسط آنها تکمیل و جمع آوری شد. به منظور تحلیل داده های پژوهش حاضر از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS و روش معادلات ساختاری – تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار PLS استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی, خودکارآمدی و شایستگی ادراک شده تأثیری مثبت و معناداری بر انگیزش مشارکت ورزشی دارند و شاخص توده بدنی (BMI) به عنوان متغیر تعدیل کننده نقش معنی داری در ارتباط بین حمایت اجتماعی, خودکارآمدی و شایستگی ادراک شده با انگیزه مشارک ورزشی کودکان داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در کودکان با BMI بالا نسبت به BMI پایین اثر بیشتری بر انگیزه مشارکت ورزشی دارند و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکان با BMI پایین نسبت به BMI بالا اثر بیشتری بر انگیزه مشارکت ورزشی دارند بنابراین، لازم است که BMI و فاکتورهای روان شناختی مؤثر بر انگیزه مشارکت ورزشی کودکان مورد توجه مسئولان و متخصصان امر قرار گیرد تا بتوان مشارکت ورزشی کودکان را بهبود بخشید.