چکیده
هدف: کارایی مقوله پیچیده ای است که با عوامل متعددی در ارتباط است. سلامت روانی افراد سازمان یکی از عوامل مرتبط و اثرگذار بر کارایی آنها است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سلامت روان با کارایی مربیان والیبال شهر تهران با نقش میانجی خودباوری و تعهد شغلی بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی و رابطه علّی (معادله ساختاری) بود. نمونه آماری شامل 234 مربی والیال شهر تهران بود که به روش دردسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری سلامت روانی از پرسشنامه31 سوالی سلامت روانی وایت و ویر (1983)، برای سنجش خود باوری از پرسشنامه 21 سوالی آزادی (1389)، برای سنجش تعهد شغلی از پرسشنامه تعهد شغلی مینه سوتا (MSQ) و برای سنجش کارایی روانی از پرسشنامه کارایی هسو (2002) استفاده شد. داده ها با استفاده از از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس نسخه 25 و اسمارت پی.ال.اس نسخه 3 تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد متغیرهای روانشناختی سلامت روان و خودباوری با کارایی ارتباط مثبت و معناداری دارد. همچنین ارتباط خودباوری با کارایی بصورت مثبت و مستقیم است و با افزایش خودباوری، کارایی مربیان نیز افزایش مییابد. سلامت روان بر کارایی مربیان با نقش میانجی تعهد شغلی ارتباط مثبت و معنادار دارد. در نهایت، نقش میانجیگر خودباوری در خصوص ارتباط سلامت روانی با کارایی تایید شد، لذا با افزایش ادراک خودباوری ارتباط سلامت روانی با کارایی افزایش مییابد.
نتیجهگیری: باتوجه به ضریب مسیر، می توان اظهار داشت نقش میانجیگر خودباوری در خصوص ارتباط سلامت روانی با کارایی تایید و باعث ارتقای آن می شود. حرکت به سمت ارتقای خودباوری و کارایی در مربیان والیبال کشور امری لازم و ضروری است.
کلیدواژهها