دانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222ارتباط عزت نفس عمومی و بدنی، شاخص توده بدنی و اختلالات خوردن در دختران ورزشکار و غیرورزشکار0099132FAمحمد جهانگیریکارشناس ارشد تربیت بدنیفریده اسدیکارشناس ارشد تربیت بدنیJournal Article20150518هدف از این تحقیق بررسی ارتباط عزت نفس عمومی و بدنی و شاخص توده بدنی و اختلالات خوردن در دختران ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش تحقیق: این تحقیق از نوع همبستگی بود. 152 نفر ( 61 ورزشکار ژیمناستیککار، 42 شناگر و 49 غیر ورزشکار) در این تحقیق مشارکت داشتند. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامههای مقیاس عزت نفس بدنی، مقیاس عزت نفس، شاخص توده بدنی و نگرشهای تغذیهای استفاده شد. از روشهای آماری، هبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و آزمون t برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که در شناگران خرده مقیاسهای وزن و جذابیت بدنی، در ژیمناستها خرده مقیاس جذابیت بدنی و در غیرورزشکاران خرده مقیاس وزن بدن در تبیین اختلالات خوردن معنیدار بود. خرده مقیاس ظاهر بدنی شاخص معنیداری در تبیین اختلالات خوردن نبود. بحث و نتیجهگیری: با توجه به نتایج، عزت نفس بدنی (بویژه خرده مقیاسهای وزن و جذابیت بدنی) سهم مهمی در اختلالات خوردن دارد. نتایج این تحقیق جنبههای جالبی از رابطه بین اختلالات خوردن و متغیرهای روانی را نشان میدهد.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99132_5b922b2a8ac761fa7725b7fad2de615b.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222اثر محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در افراد غیررقابتجو99081FAعلی حبیبیدانشگاه اصفهاناحمدرضا موحدیدانشگاه اصفهانمریم نزاکت الحسینیدانشگاه اصفهانجلیل مرادیدانشگاه اصفهانJournal Article20150518هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر دو نوع محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی ـ حرکتی (پرتاب آزاد بسکتبال) در افراد غیررقابتجو بود. روش تحقیق: نمونههای تحقیق حاضر را 30 دانشجوی مرد (سن5/1±8/19سال) دانشگاه اصفهان که واحد تربیت بدنی عمومی داشته و بوسیله نمونهگیری خوشهای تصادفی و سپس پرسشنامه جهتگیری ورزشی، در چند مرحله انتخاب شدند، تشکیل دادند. همه آزمودنیها در مهارت تکلیف ملاک مبتدی بودند. آزمودنیها توسط پیشآزمون مهارت، به دو گروه همسان تقسیم شدند و سپس به دو گروه تمرین در محیط رقابتی و غیررقابتی سازماندهی شدند. برای ایجاد رقابت، از مدل رقابتی مارتینز استفاده شد. گروهها در شرایط رقابتی و غیررقابتی به مدت 10جلسه، 15 کوشش در هر جلسه، به تمرین مهارت ملاک پرداختند. پرتاب آزاد بسکتبال و پرسشنامه جهتگیری ورزشی (SOQ) مارتینز به عنوان ابزار این پژوهش استفاده شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری دادهها از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف و t وابسته و مستقل در سطح 05/0 = استفاده شد. پسآزمون بلافاصله پس از پایان آخرین جلسه تمرینی و آزمون یادداری 10روز پس از آن انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد که گروه تمرین در محیط غیررقابتی نسبت به گروه تمرین در محیط رقابتی به طور معنیداری در پسآزمون بهتر بودند ولی در آزمون یادداری این برتری حفظ نشد. افراد دارای ویژگی شخصیتی غیررقابتجویی، در محیط تمرینی غیررقابتی دارای پسآزمون بهتری بودند. بحث و نتیجهگیری: این نتایج از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت میکند.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99081_e96b9f6e85554ac6717244b2a6f668fb.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222مقایسه انتقال دو سویه فوری و تاخیری در مهارت پرتاب کردن کودکان و بزرگسالان99089FAسونا قلعهدانشگاه امیرکبیرمحمدکاظم واعظ موسویدانشگاه امام حسینمهدی نمازی زادهدانشگاه آزاد اسلامیعباس اله یاریدانشگاه امیرکبیرJournal Article20150518پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان انتقال دوسویه فوری و تاخیری در مهارت پرتاب کردن بین کودکان و بزرگسالان انجام شد و در آن سه عامل گروه سنی، تاثیر زمان، و نوع دست مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: تعداد چهل آزمودنی دختر در دو رده سنی 8-7 سال و 19-18 سال در اجرای تکلیف پرتاب از بالای سر همانند شوت هوک بسکتبال، شرکت کردند. آزمون شامل: مرحله مقدماتی، پیش آزمون، مرحله تمرینی و پس آزمون (یک آزمون انتقال فوری- 10 دقیقه بعد از تمرین و یک آزمون انتقال تاخیری-24 ساعت بعد از تمرین-) بود. یافتههای تحقیق با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) توصیف و از طریق آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس مختلط با اندازههای تکراری، تحلیل واریانس یک طرفه درون آزمودنیها، تحلیل واریانس دو طرفه و تی- وابسته تحلیل شد. یافتهها: نتایج این تحقیق نشان داد که از نظر میزان انتقال دوسویه فوری و تاخیری بین کودکان و بزرگسالان تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0 p). بین انتقال فوری و تاخیری تفاوت معنیداری مشاهده نشد. بنابراین گذشت زمان در میزان انتقال تغییری را نشان نداد. بحث و نتیجهگیری: نتایج با توجه به ادبیات موجود مورد بحث قرار گرفته است.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99089_fd9b9f25cf44b04bc9a68b6b7bb54fda.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222تأثیر روش درمان روان- فیزیولوژیکی ترکیبی بر قند خون بیماران دیابتی نوع دوم99095FAروح ا... بایبمبئی هندفاطمه بایدانشگاه اصفهانJournal Article20150518دیابت نوع دوم یکی از شایعترین بیمارهای امروز دنیاست. این تحقیق از نوع اکتشافی است که برای اولین بار در دنیا توسط محقق طراحی و در کلینیک دیابت بیمارستان پنجم آذر گرگان (گلستان) اجرا گردید. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر درمان روان- فیزیولوژیکی بر قند خون بیماران دیابتی نوع دوم بوده است. روش تحقیق: به این منظور ابتدا با روش نمونهگیری در دسترس و با توجه به متغیرهای تحقیق، از بین تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم که داوطلب شرکت در این تحقیق بودند، 20 نفر انتخاب و به طور تصادفی 10 نفر در گروه پلاسیبو و 10 نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند. برای انجام این پژوهش از یکی از طرحهای نیمه آزمایشی به نام «گروه کنترل نابرابر» استفاده شد. جلسات درمانی در طی 10 جلسه 1 تا 5/1 ساعته و در 10 روز متوالی اجرا شد. همچنین بصورت همزمان برای گروه پلاسیبو دو عدد کپسول پلاسیبو (یکی صبح و یکی شب) تجویز گردید. پیشآزمون، پسآزمون و آزمون پیگیری در کلینیک تشخیص پزشکی انجام شد که مورد تایید وزارت بهداشت و درمان کشور است. یافتهها: یافتهها نشان داد که میانگین قند خون پس آزمون در گروه آزمایش، در مقایسه با پیش آزمون بهطور معنی داری کاهش یافت، در حالی که در گروه پلاسیبو این تغییر مشاهده نشد. بحث و نتیجهگیری: نتایج تحقیق حاکی از آن است که درمان روان- فیزیولوژیکی ترکیبی بر کاهش قند خون بیماران دیابتی نوع دوم تاثیر معنیداری دارد.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99095_281a2e9dc1579b41487f682c37a09c5d.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222تأثیر تداخل زمینهای و نوع ارائه بازخورد بر عملکرد و یادگیری پارامتر در تکالیف تعقیبی99101FAمحمد علی اصلانخانیدانشگاه شهید بهشتیبهروز عبدلیدانشگاه شهید بهشتیاحمد فرخیدانشگاه تهرانامیر شمسدانشگاه شهید بهشتیپروانه شمسی پور دهکردیدانشگاه شهید بهشتیJournal Article20150518پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تداخل زمینهای و نوع ارائه بازخورد (خود کنترلی و جفت شده) بر عملکرد و یادگیری پارامتر در تکالیف تعقیبی اجرا شد. روش تحقیق: 90 دانشجوی پسر راست دست، بدون تجربه و آشنایی قبلی با تکلیف و با میانگین سنی 2± 8/21 سال در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به 6 گروه 15 نفری شامل گروههای قالبی، زنجیرهای و تصادفی خودکنترلی و جفت شده تقسیم شدند. تکلیف آزمودنیها تعقیب هدف نوری روی دستگاه پیروی سنج چرخان با برنامه حرکتی ثابت (مربع) و پارامتر متغیر (سرعتهای 20، 30 و 40 دور در دقیقه) با نوع تمرین (قالبی، زنجیرهای و تصادفی) و ارائه بازخورد مختلف بود. زمان باقی ماندن روی هدف (TOT) به عنوان نمره عملکرد افراد منظور شد. آزمودنیها پس از شرکت در پیش آزمون (1بلوک 9 کوششی)، در مرحله اکتساب به مدت 8 جلسه و هر جلسه 2 بلوک 9 کوششی را تمرین و سپس در آزمون اکتساب و بعد از 72 ساعت در آزمونهای یادداری و انتقال شرکت کردند. دادهها با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس عاملی مرکب، تحلیل واریانس عاملی مرکب با اندازه گیریهای مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح (05/0P) تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که عملکرد گروههای قالبی خودکنترلی و جفت شده در مرحله اکتساب نسبت به گروههای دیگر معنیدار بود و گروه قالبی خودکنترلی عملکرد بهتری در این مرحله داشتند. همچنین، عملکرد گروهها در مراحل یادداری و انتقال تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشت. از سوی دیگر عملکرد گروههای بازخورد خودکنترلی از گروههای بازخورد جفت شده در تمامی مراحل آزمون بهتر بود. بحث و نتیجهگیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر اثر سودمند بازخورد خودکنترلی بر یادگیری پارامتر را نشان میدهد و حمایتی دیگر از فرضیه دوم مگیل و هال (1990) را فراهم مینماید.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99101_cae0efb3681a5c2108d7e3cc2327b352.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222رابطه بین هدفگرایی و ادراک جو انگیزشی در دوندگان استقامت و سرعت99114FAفرشاد تجاریدانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزهانیه رحمتیدانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزمحمد علی آذربایجانیدانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزJournal Article20150518هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه هدفگرایی و ادراک جو انگیزشی در دوندگان استقامت و سرعت بود. روش تحقیق: 38 دانشجوی دونده شامل 20 دوندة استقامت (97/6 SD= و 5/27= سال) و 18 دوندة سرعت (2/4SD=و 38/23= سال) به صورت داوطلبانه پرسشنامه هدفگرایی در ورزش شامل 13 سوال دردو بعد خودگرایی و تکلیفگرایی و پرسشنامه جو انگیزشی ادراک شده شامل 21 سوال در دو مولفه تسلط و اجرا را تکمیل کردند. یافتهها: بررسی روابط بین زیرمقیاسهای هدفگرایی و جو انگیزشی ادراک شده نشان داد که بین خودگرایی و جو انگیزشی ادراک شده تسلط رابطه مثبت و معنیداری وجود داشت. همچنین، رابطه مثبت معنیداری بین خودگرایی با تکلیفگرایی، و خودگرایی با جو انگیزشی ادراک شده مشاهده شد. نتایج آزمون t مستقل نشان داد در متغیرهای جو انگیزشی ادراک شده تسلط و اجرا، خودگرایی و تکلیفگرایی در بین دوندههای استقامت و سرعت تفاوت معنیداری وجود نداشت. با توجه به نتایج آزمون t وابسته، بین جو انگیزشی ادراک شدة تسلط و اجرای دوندههای استقامت تفاوت معنیداری مشاهده شد. اما بین جو انگیزشی ادراک شدة تسلط و اجرا در دوندههای سرعت تفاوت معنیداری وجود نداشت.https://mbsp.sbu.ac.ir/article_99114_677215bde859d4ca0840925b8f2fa439.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222Effects of Age and Playing Position on Competition-Specific Motivation in Professional Soccer Playersاثر سن و پست بازی بر انگیزش خاص رقابت در بازیکنان حرفهای فوتبال18919799117FAJournal Article20150518Purpose: Motivation is one of the psychological traits that affects on the athlete’s performance in<br />sport competitions and has considerable role on identifying and developing talented players.<br />However, there are limited studies about the effects of internal and external factors on competitive<br />motivation in professional soccer players. The purpose of this research was to study the effect of<br />age and the playing positions on the competition-specific motivation in male professional soccer<br />players. Methods: 59 soccer players of youth U-19, U-23 and senior national teams, who were<br />selected purposively, completed the Willis’ sports attitude inventory. The data were analyzed by 3<br />(age) × 4 (position) MANOVA. Results: The statistical analyses indicated a significant main effect<br />for age (p<0.01), but not for playing position and interaction between age and position (p>0.01).<br />According to the results of post hoc tests, players of senior national team were more motivated to<br />avoid failure than youth U-19 national team players (p<0.01). Conclusions: These results may<br />serve as a criterion for identifying talents and planning psychological interventions.انگیزش یکی از ویژگیهای روانی اثرگذار بر عملکرد ورزشکاران در رقابتهای ورزشی است که نقش قابل ملاحظهای در برنامههای شناسایی و پرورش بازیکنان مستعد دارد. اما تحقیقات محدودی در خصوص عوامل درونی و بیرونی اثرگذار بر انگیزش رقابت بازیکنان حرفهای فوتبال انجام شده است. بنابراین، هدف از این تحقیق، بررسی اثر سن و پست بازیکنان مـرد فوتبال حرفهای بر انگیزش خاص رقابت آنان بود. روش تحقیق: 59 بازیکن از تیمهـای ملی در سه رده جوانان، امید و بزرگسالان که به صورت هدفدار انتخاب شدند، پرسشنامه نگرش ورزشی ویلیس را تکمیل نمودند. دادهها با استفـاده از تحلیل واریانس دو عاملی چند متغیری (3 سن در 4 پست) مـورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: تجزیه و تحلیلهای آماری، اثر معنیدار سن را نشان داد (01/0p). مطابق نتایج آزمونهای تعقیبی، بازیکنان تیم ملی بزرگسالان انگیزش اجتناب از شکست بیشتری نسبت به بازیکنان تیم ملی جوانان داشتند (01/0phttps://mbsp.sbu.ac.ir/article_99117_070eaadbcd2e2e722c670ee589989264.pdfدانشکده علوم ورزشی و تندرستی دانشگاه شهید بهشتینشریه روانشناسی ورزش2676-37291120091222تاثیر انواع مختلف آرایش تمرین بر اکتساب و یادداری برنامه حرکتی تعمیم یافته مهارتهای پرتابی در دهگانه دو و میدانی (پرتاب دیسک، وزنه، نیزه)99124FAبهروز عبدلیدانشگاه شهید بهشتیمهدی نمازی زادهدانشگاه آزاد اسلامی- واحد خوراسگانمجتبی جلالونددانشگاه شهید بهشتیپروانه شمسی پور دهکردیدانشگاه شهید بهشتیJournal Article20150518پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر انواع مختلف آرایش تمرین بر اکتساب و یادداری برنامه حرکتی تعمیم یافته مهارتهای پرتابی در دهگانه دو و میدانی (پرتاب دیسک، وزنه، نیزه) انجام شد. روش تحقیق: 40 دانشجوی پسر راست دست و مبتدی، با دامنه سنی (23-19سال) به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تصادفی و قالبی تقسیم شدند. آزمودنیها پس از اجرای یک بلوک 9 کوششی در پیش آزمون، در مرحله اکتساب به مدت 9 جلسه و هر جلسه دو بلوک 9 کوششی اجرا کردند و سپس یک بلوک 9 کوششی در آزمون اکتساب و بعد از 72 ساعت، یک بلوک 9 کوششی را به صورت بلوکهای تصادفی برای آزمون یادداری اجرا کردند. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس مختلط با تکرار روی عامل جلسات تمرین در فرایند اکتساب نشان داد هر دو گروه در طول فرایند اکتساب پیشرفت کردهاند و عملکرد گروه تمرین قالبی در همه جلسات تمرین برتر از عملکرد گروه تصادفی بود. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد در آزمون اکتساب تفاوت میان عملکرد هر دو گروه معنیدار بود و گروه تمرین قالبی عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی و در آزمون یادداری گروه تصادفی عملکرد بهتری نسبت به گروه قالبی داشتند (05/0>P). بحث و نتیجهگیری: این یافتهها نشان میدهد که تداخل زمینهای اثر مثبتی بر یادگیری مهارتهایی دارد که با برنامه حرکتی تعمیم یافته متفاوت کنترل میشوند. از این رو، یافتههای پژوهش حاضر از فرضیه مگیل و هال (1990) و فرضیه بازسازی طرح عمل لی و مگیل (1985) حمایت میکند. واژههای کلیدی: تداخل زمینهای، تمرین تصادفی، تمرین قالبی، برنامه حرکتی تعمیم یافتهhttps://mbsp.sbu.ac.ir/article_99124_d459ff3fa426c1930409bc1cee17a9e1.pdf