چکیده
مقدمه: خودگویی به عنوان یک مولفه کلیدی در مجموعه کتب روانشناسی ورزشی مورد بحث قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف روابط ساختاری رفتارهای مربیگری، عزت نفس و ویژگیهای شخصیتی با خودگویی ورزشکاران جوان نخبه تدوین شده است. روشها: روش پژوهش، توصیفی – همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل شامل کلیه ورزشکاران جوان نخبه ملی پوش 18-28ساله ایران است که به صورت حرفهای مشغول فعالیت هستند. روش نمونهگیری به شیوه خوشهای بود. حجم نمونه 345 نفر و به صورت در دسترس در نظر گرفته شد. به منظور جمعآوری دادهها در این پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد رفتارهای مربیگری و عزت نفس بر خودگویی مثبت ورزشکاران اثر مثبت و رفتار مربیگری بر خودگویی منفی اثر منفی دارد. همچنین از بین ویژگیهای شخصیتی برونگرایی، انعطافپذیری، سازگاری و وظیفهشناسی بر خودگویی مثبت اثر مثبت و روان نژندی اثر منفی داشت. همچنین روان نژندی اثر مثبت بر روی خودگویی منفی داشته است. نتیجهگیری: پیشنهاد میشود در جهت بهبود خودگویی و نیز عملکرد ورزشکاران جوان در موقعیتهای ورزشی عوامل شخصیتی، فردی و نیز رفتارهای مربیگری و روابط بین مربیان و ورزشکاران مورد توجه مربیان و مسئولان قرار گیرد.
کلیدواژهها
موضوعات